اثر نفوذپذیری دیوار موازی روی عملکرد هیدرولیکی آن پیرامون تکیه گاه پل

اهمیت مطالعه در مورد پیش بینی آبشستگی در تکیهگاه پلها و راه های کاهش آن به خوبی روشن است. هدف از این تحقیق بررسی اثر نفوذپذیری دیوار موازی روی عملکرد هیدرولیکی آن پیرامون تکیه گاه پل است. آزمایشها در فلومی به طول 10 متر و عرض 30 سانتیمتر انجام گرفت. در تمامی آزمایشها، تکیهگاه با دیواره عمودی به طول 8 سانتی متر بود. از دیوارهای موازی با طولهایی برابر ضرایبی از طول تکیه گاه 2)، 1/5، 1/25، 1، 0/75، 0/5 برابر) بهکارگرفته شد. دو نسبت استغراق 25 و 50 درصد و سه نفوذپذیری صفر، 25 و 50 درصد مورد استفاده قرار گرفت. آزمایشها در شرایط آب زلال و تنظیم دبی و عمق جریان در حد آستانه حرکت رسوبات (U/Uc = 0/95) انجام گرفت. بهطورکلی دیوار موازی میتواند با تغییر الگوی جریان پیرامون تکیه گاه، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی را از دماغه بالادست تکیه گاه دور کرده و با عمق کمتری به پای دیوار موازی منتقل میکند. افزایش گام به گام نسبت بیبعد طول دیوار موازی به طول تکیه گاه، باعث کاهش هر چه بیشتر عمق بیبعد آبشستگی دماغه بالادست تکیهگاه و پای دیوار موازی میشود؛ اما افزایش نفوذپذیری به ترتیب باعث افزایش و کاهش عمق بی بعد آبشستگی در دماغه بالادست تکیه گاه و پای دیوار موازی میشود. با توجه به نتایج تحقیق، استفاده از دیوار موازی به طولی به اندازه 1/25 برابر طول تکیه گاه پل، نفوذپذیری 50 درصد و نسبت استغراق 25 درصد، به ترتیب باعث 45 و 67 درصد کاهش عمق بیبعد آبشستگی در ناحیه دماغه بالادست تکیه گاه و پای دیوار موازی نسبت به حالت شاهد خواهد شد.