طراحی پایدار با رویکرد معماری سنتی در اقلیم سرد و معتدل (مورد مطالعه: روستای برغان)

امروزه با افزایش روزافزون جمعیت شاهد کمبود انرژی های تجدیدناپذیر، مصرف بی رویه انرژی، تخریب جنگل ها و به کلامی ساده تر تهدید حیات بشر هستیم. همزمان با آثار مخرب بر زیست گاه های طبیعی کره زمین، توسعهو طراحی پایدار به عنوان راه چاره ای برای حفظ منابع و طبیعت در سطح جهانی است. در ایران نیز با تحلیل معماری ساختمان ها در اقلیم های متفاوت به این مهم دست می یابیم که راه کارهای اقلیمی از گذشته تا کنون همچون ساخت ساختمانهای سازگار با اقلیم و استانداردهای منطقه در معقوله ی سرمایش و گرمایش برای جلوگیری از هدر رفتن انرژی و آلودگی هوا و توجه به جهت گیری ساختمان ها ،استفاده از باد مطلوب ، انتخاب مصالح مناسب، تدابیر خاص در متراکم بودن خانه ها در اقلیم سرد و کوهستانی و گرم و خشک و توجه ویژه به حیاط و عناصر آب و گیاه همگی در جهت بهبود معماری پایدار امروزی است.در این مقاله سعی بر آن است که با بررسی روستای برغان واقع در اقلیم سرد و معتدل معماری سنتی بخش مسکونی این منطقه را مورد تحلیل قرار دهیم؛ چرا که معماری سنتی ایران بدلیل برخورداری از مفاهیم پایداری به عنوان معماری پایدار محسوب می شودو میتواند به تمامی نیازهای محیطی به درستی پاسخ دهد. روش تحقیق در این مقاله بصورت کتابخانه ای و میدانی است و در نهایت به روش تطبیقی به مقایسه معماری پایدارو معماری سنتی خانه های روستای برغان در اقلیم سردو معتدل میپردازیم و نتیجه خواهیم گرفت که معماری سنتی ایران میتواند به عنوان الگویی مناسب برای طراحی پایدار در ایران قرار بگیرد.