بررسی حمل و نقل شهری و عوامل موثر بر ان نمونه موردی منطقه 2 اهواز امانیه

از ابتدای پیدایش شهرها در جهان تا حدود نیمه قرن نوزدهم که همزمان با اختراع خودرو و حضور وسایل نقلیه موتوری بود، حرکت پیاده شکل غالب جابجایی افراد در شهرها و مقیاس انسانی، شکل دهنده ابعاد گذرها محسوب می شد. در این زمان حمل ونقل مشکل اصلی نبود، زیرا شهرها کوچک و همه نقاط درون شهر با پیاده روی و در طول زمان مناسبی قابل دسترسی بود و فقط ثروتمندان از نعمت سوار شدن برخوردار بودند. این دوران را به طور کلی می توان تحت عنوان دوران آرام در حمل ونقل درون شهری نام نهاد. مهمترین وسایل حمل ونقل در این دوران متکی به نیروی انسان و حیوانات بوده و اختراع چرخ را شاید بتوان در سیر تحول این گونه ابزارها به عنوان نقطه عطف به شمار آورد .با انقلاب صنعتی قرن نوزدهم و در نیتجه آن توسعه شهرها و افزایش ناگهانی جمعیت شهرنشین، نیاز به سفر کردن در مسافت های طولانی تر پیش آمد که این خود موجب افزایش تقاضا برای توسعه شیوه های بهبود یافته حمل ونقل شد .بنابراین وسایل نقلیه متکی به حیوانات به عنوان شیوه حملونقل عمومی و خصوصی از میان رفت. در نتیجه ابعاد تازهای در حملونقل و شکل جدیدی از راهبندان ترافیک به وجود آمد.آقای Holidie با ایجاد تله کابین منبع قدرت بهتری را برای وسایل نقلیه عمومی بررسی کرد . بنابراین حذف اسب ها مشکل بسیار مهم آلودگی را از بین برد. تله کابین ها از نظر سرعت و مسافت محدود بودند و به زودی ترامواهای الکتریکی جایگزین آنها شدند.آنها دامنه طولانی تر و سرعت های بالاتری را در اختیار کاربران قرار میدادند.اما در دهه های پایانی قرن نوزدهم با شروع حمل ونقل ریلی درون شهرها، ایستگاه های قطار و راه آهن به مراکز مهم ترافیکی و دروازه های ورودی شهر تبدیل گردید نخستین قطار زیرزمینی جهان در مسیری 6 کیلومتری در سال 1863 میلادی در لندن به حرکت درآمد و مرکز تجاری شهر لندن را به نقطه ای در غرب شهر متصل مینمود.پس از آن به دلیل پیشرفت هایی در فناوری و بهبود ظرفیت اتوبوسها، این وسایل مورد استفاده بیشتری قرار گرفتند . اتوبوس های دو طبقه که با قدرت بخار کار میکردند در اوایل قرن بیستم در لندن مورد استفاده قرار میگرفتند .تحول اصلی حملونقل شهری در سال 1983 با ساخت اولین خودروی بنزینی به وسیله برادران Duryea اتفاق افتاد. با تولید فزاینده خودرو که به ویژه با آغاز قرن بیستم شتاب بیشتری گرفت، خودروی شخصی را که پیش از این کالایی لوکس به شمار می رفت، به عنوان یک وسیله عمومی و بخشی از لوازم اولیه زندگی خانواده ها مطرح نمود. امری که افزایش فاصله میان محل کار و سکونت و در نتیجه گسترش حومه نشینی را بهدنبال داشت.