اثربخشی طرحواره درمانی بر اختلال افسردگی اساسی، تعارض زناشویی و کیفیت زندگی زنان دارای سوء مصرف مواد مخدر

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر اختلال افسردگی اساسی، تعارض زناشویی و کیفیت زندگی زناندارای سوء مصرف مواد مخدر انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمو و پس آزمون با گروهآزمایش و گواه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان معتاد به مواد مخدر شهر اراک است که در سال 1397 کهجهت درمان به مراکز درمان اعتیاد مراجعه کرده اند. با توجه به جامعه آماری این پژوهش، تعداد 30 نفر به صورت نمونه گیریدردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. آموزش ها هم طی 8 جلسه به صورتجلسات هفتگی 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه افسردگی بک(BDI)، پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ) و مقیاس فرم کوتاه کیفی زندگی (QOL) بود و به منظور تحلیل داده ها ازتحلیل کواریانس چندراهه و یک راهه استفاده شد. نتایج نشان داد، تفاوت معنی داری در ترکیب خطی نمرات افسردگی،تعارضات زناشویی و کیفی زندگی با توجه به گروه وجود دارد (F=25.40, sig=0.0001 و 0.234= لامبدای ویلکز) ومجذور اتان نیز نشان داد که 76 درصد از واریانس متغیر وابسته توسط متغیرهای گروه بندی (آزمایش و گواه) تعیین می شود.