اندیشه قرآنی در سلامت تغذیه

قرآن کریم پاسخگوی تمامی نیازهای مادی و معنوی انسان در مسیر رشد و حرکت به سوی کمال است. در آموزه های قرآنیدرکنار احکام فردی، اجتماعی، اقتصادی و غیره، دستوراتی در رابطه با نحوه صحیح زندگی مادی انسان به چشم می خورد که میتوانآن را مقدمه ای برای داشتن یک زندگی متعالی دانست. تغذیه به عنوان یکی از مهمترین عوامل سلامت، دارای تاثیری بسزا در روندتکامل جسم و روح انسان است؛ به همین جهت یکی از اولویت های دین اسلام، نوع و کیفیت تغذیه بوده است. قرآن کریم به عنواناساس دین اسلام، رهنمودهای ارزندهای در باب سلامت تغذیه دربردارد که در کنار جسم به تغذیه ی روح نیز می پردازد. چارچوب آیاتقرآن کریم خوردن و آشامیدن را از جمله نیازهای فطری بشر معرفی می کند و نعمت های خداوند را برطرف کننده ی این نیازبرمی شمرد. قرآن علاوه بر اینکه با عادات ناپسند در زمینه ی تغذیه مبارزه می کند، مخاطبین خود را نیز به این نکته توجه میدهد کهبهره مندی از تغذیه صحیح، باید یادآور رابطه انسان با خداوند و روز جزا باشد. از آموزه های قرآنی چنین برمی آید که بهره مندی انسانهااز در زمینه ی تغذیه، نباید با کمالات انسانی او، در زمینه ی جسمی و زمینه ی روحی، مزاحمتی ایجاد نماید. همچنین خوردن وآشامیدن نباید هدف انسان قرار گیرند بلکه باید به عنوان وسیله ای نگریسته شوند که موجب گذار فرد به دنیای دیگر می باشند. درهمین راستا آیات قرآن کریم طیف وسیعی از خوراکی ها و آشامیدنی ها را به مخاطب می شناساند که به هنگام بهره مندی از آنها بایداصولی را رعایت نماید؛ شکر آنها را به جای آورد، حدود الهی در این زمینه را رعایت نماید و سایرین را به هنگام بهره مندی در نظرداشته باشد. قرآن حتی آداب اجتماعی در خوردن و نوشیدن را به انسان آموخته و به او متذکر میشود که گاه همین لذایذ ممکناست مایه ی آزمایش او قرار گیرند.