بررسى تاثیرات آلودگیهاى زیست محیطى ناشى از فلزات سنگین در ماهیان

طى چند دهه ی اخیر توسعه ی صنعتى و رعایت نکردن الزامات زیست محیطى سبب شده مقادیر هنگفتى از آلاینده ها وارد محیط زیست شوند به طورکلى آلاینده ها را میتوان به دو نوع آلاینده قابل تجزیه و غیرقابل تجزیه تقسیم کرد که نمکهای فلزات سنگین از نوع دوم هستند. فلزات سنگین موجود در محیطهای آبى از طریق چرخه غذایى در نهایت وارد بدن انسان میشوند، که اغلب اثرات زیانآوری ایجاد میکنند. تحقیقات گسترده ای در زمینه اثرات و تجمع فلزات سنگین در ماهیهای مختلف انجام گرفته شده که نشان از اهمیت بررسى میزان این مواد دارد. بحث و نتیجه گیرى: نتیجه تحقیقات نشان میدهد جیوه سبب مسمومیت و آسیب بافتى در اندامهایى نظیر کبد و قلب و کلیه و غدد جنسى میگردد. کبد از جمله بافتهای هدف جهت سمزدایى و به این جهت تجمع بیشتر فلزات سمى در کبد مشاهده مى شود. همچنین بیشترین تجمع فلز سرب در کبد اتفاق مى افتد. همچنین میزان تجمع فلزات سمى در فلس ماهى با میزان تجمع آنها در کبد و یا سایر بافتها قابل مقایسه است و بافت فلس مناسبترین بافت جهت بررسى میزان آلودگى سرب میباشد. بیشترین غلظت مس و روى در بافت کبد اندازهگیری شده است. در بدن ماهیان کلیه نیز به عنوان دروازهاى براى سم زدایى فلزات در بدن مطرح است و مقدار قابل توجهى از فلزات سنگین در آن انباشته میشود. مطالعاتى نشان داده است در آلودگى فلزات کروم و نیکل میزان تجمع فلز کروم نسبت به نیکل در بافت کلیه بیشتر است. این در صورتى است که در بافت کبد میزان تجمع فلز نیکل نسبت به کروم بیشتر است. به صورت تخریب سلولهای توبولى، گشاد شدن مویرگى و کاهش فضای کپسول بومن گزارش شده است. همچنین به موضوعاتى مانند تغییرات بیوشیمیایى فلز روی بر ماهى کپور، بررسى توانایى تولیدمثل و تکثیر کپور ماهى و مقایسه غلظت روی در بافتهای مختلف کپور ماهى معمولى با بافتهای سایر موجودات نیز میتوان اشاره کرد.