بهبود ذخیره کربن آلی یک خاک شور و سدیمی با استفاده از بیوچار و بقایای یونجه

شور و سدیمی بودن خاکها از مهمترین مشکلات محیطی است که با تنزل کیفیت اراضی به ویژه در اقلیمهای خشک تا نیمه خشک، باروری اراضی را کاهش میدهد. در این پژوهش، افزایش محتوای کربن آلی یک خاک شور و سدیمی در اثر استفاده سطح 2/5 درصد وزنی بقایای یونجه یا بیوچار تهیه شده از پوست گردو و باگاس نیشکر همراه با گچ، سولفات آلومینیوم و مخلوط این دو بررسی شد. نتایج نشان از آن داشت که بیشترین افزایش درصد کربن آلی خاک از کاربرد همزمان بیوچار پوست گردو و سولفات آلومینیوم به دست آمد که گویای آن است که افزایش تیمارهای شیمیایی با بهبود شرایط عمومی خاک به تسهیل و تسریع تجزیه مواد آلی در خاک انجامیده است.