اثر هلالی آبگیر بر فرم های رویشی مختلف گیاهی مراتع دشت ریحان (مطالعه موردی: مراتع دشت ریحان شهرستان راور کرمان)

در سطح وسیعی از مراتع کشور، خشکی هوا و کمبود رطوبت عملیات بذرکاری یا کشت مستقیم، نهال گیاهان مرتعی را با خطر شکست مواجه میکند ولی میتوان با استفاده از برخی عملیات مکانیکی رطوبت خاک را در نقاط خاصی از مرتع افزایش داد تا سبب تسهیل در جوانه زنی بذر و استقرار نهال گیاهان مرتعی شود. در این مطالعه اثر عملیات ذخیره نزولات هلالی آبگیر و ابعاد آن بر فرم-های رویشی مختلف گیاهی مراتع دشت ریحان شهرستان راور کرمان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونهبرداری به روش تصادفی با پلاتهای یک متر مربعی در هلالی آبگیر کوچک، هلالی آبگیر متوسط، هلالی آبگیر بزرگ و منطقه بین هلالی انجام شد.در داخل هر پلات فهرست گونه های موجود، درصد تاج پوشش، تولید و تعداد پایه های گیاهی ثبت گردید و داده ها با استفاده از تجزیه واریانس دوطرفه و آزمون دانکن در نرم افزار spss21 آنالیز گردید. نتایج نشان میدهد بر اساس فرم رویشی تولید و تراکم و درصد پوشش پهن برگان و گندمیان در چهار سایت تفاوت معنیداری داشته و در هلالی آبگیر بزرگ بیشتر بوده است. به طور کلی احداث هلالی آبگیر بر فرم رویشی گندمیان و پهن برگان علفی تاثیر مثبتی داشته و باعث افزایش آنها شده است اما بر فرم رویشی بوته ای تاثیری نداشته است بنابراین میتوان در مناطق خشک و نیمه خشک با احداث هلالی آبگیر در ابعاد بزرگتر باعث افزایش ذخیره نزولات در خاک افزایش پوشش گیاهی در عرصه خواهد شد.