نقش دین ( با تاکید برشرور و مرگ) درمعناداری زندگی از دیدگاه تولستوی

در این مقاله ابتدا به بیان منظور از معناداری و زندگی از نگاه فلاسفه دین می پردازیم و بیان می کنیم که اصطلاح معناداری به سه منظور به کار می رود: .1 هدف، به معنای هر آن چیزی است که در مقابل پوچی قرار می گیرد و لازمه آن ترجیح انتخاب های ما به هم دیگر است. .2 ارزش، منظور از ارزش یعنی کدام یک از هدف ها ارزش دنبال کردن را دارند. .3 کارکرد، تقریبا هم معنای هدف است و یعنی آن نقشی که فرد در تحقق هدفی از زندگی ایجاد می کند.سپس مختصری به شرح احوالات و معرفی تولستوی می پردازیم و اینکه دو گزاره شر (در شک او به بی عدالتی خدا) و واقعیت مرگ (در شک او به بی معنایی زندگی)، چگونه در آغاز شکل گیری تفکر فلسفی-مذهبی اوتاثیر داشتند.با اینکه تولستوی شخصیت موفق و مشهوری در زندگی دنیا داشته است؛ اما سوالات مربوط به معنای زندگی چنان دامن گیر او بودند که دیگر برایش زندگی و عدم تفاوتی نداشت و او بارها و بارها قصد خودکشی کرد اما چون هنوز حسی درونی به او می گفت که شاید در نوع چینش سوال یا در تفکر منطقی اش اشتباه کرده باشد، او دست به خودکشی نزد و سال های متمادی همچنان مطالعه و تحقیق می کرد و حتی برای پاسخ های خود تمام علوم تجربی و غیر تجربی را هم مطالعه کرده بود اما قانع نمی شد. ابتدا دین هم شاید قلبا برایش خرافه ای بیش نبود اما سرانجام به این نتیجه رسید که تنها چیزی که می تواند به زندگی معنا بخشد ایمان خالی از دروغ کلیسا و ناب، یعنی همان حقیقت مذهبی است که می تواند به زندگیش معنا بخشد و با مرگ هم از بین نمی رود.