جایگاه مدیریت عرضه و تقاضا در تامین آب شرب شهر تهران در افق بلند مدت

آنچه مسلم است شهر تهران نه تنها به عنوان پایتخت کشور بلکه بعنوان پر جمعیت ترین شهر کشور مستلزم برنامه ریزی دقیق و علمی در تمامی بخشها، از جمله مسائل شهری، اجتماعی، سیاسی و ... می باشد. یکی از مهمترین پارامترهای رفاهی که محدودیتهای خاصی را نیز دارا می باشد، تامین آب شرب شهر تهران است .مقوله ای که اگر چه در گذشته همواره محوریت آ ن ، انجام اقدامات سازه ای بوده است اما امروزه ب ا توجه به عدم وجود پتانسی ل های شایان توجه منابع آب در داخل استان تهران و چالش های متعدد اجتماعی ، اقتصادی ، فنی و زیست محیطی تامین اب از حوزه های مجاور ، رویکرد مدیریت عرضه و تقاضا می تواند با اولویت اول در دستور کار قرار گیرد که به نظر می رسد لازمه این تغییر رو یکرد آشنائی با سناریوهای پیش روی تامین آب شهر تهران در بلند مدت با و بدون مدیریت عرضه وتقاضا باشد . این مقاله سعی دارد با تحلیل کامل سناریوهای جمعیتی ، سرانه های مصرف و ضریب آب به حساب نیامده برای شهر تهران ، میزان آب تولیدی مورد نیاز درافق بلند مدت ( سال 1405 ) را بررسی و نهایتا جایگاه فنی و اقتصادی مدیریت عرضه وتقاضا درتامین آب تولیدی مورد نیاز را به همراه اقدامات لازم در این فرایند تشریح نماید.