بررسی اثر مصرف ویتامین ث برآسیب کبدی پس از مصرف سیکلوفسفامید در موش صحرایی نر

سیکلوفسفامید با آلکیله کردن DNA مانند سایر عوامل آلکیله کننده یک گروه آلکیل (CnH2n+1) را به مولکول DNAپیوند می دهد و با این روش مانع همانندسازی DNA می شود.که به طور گسترده به عنوان یک عامل شیمی درمانی سایتوتوکسیک برای لوسمی و سایر بدخیمی ها استفاده می شود.مواد و روش کار: در این مطالعه ی تجربی 30 موش به سه گروه تقسیم گردیدند: گروه1 (گروه شاهد) نرمال سالین % 0/9 به صورت داخل صفاقی برای 10 روز متوالی دریافت کردند. گروه2، 20 میلی گرم بر کیلوگرم داروی سیکلوفسفامید به صورت داخل صفاقی برای ده روز متوالی دریافت کردند. گروه3 به همراه داروی سیکلوفسفامید ، 25 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین ث به صورت داخل صفاقی برای ده روز متوالی دریافت کردند. در پایان ده روز موش ها بیهوش و سرم آنها جهت ارزیابی فاکتورهای بیوشیمیایی در فریزر نگهداری شد. بعد از قطع نخاع گردنی ، کبد آنها جهت مطالعات بافت شناسی خارج گردیدیافته ها: مقادیر آسپارتات ترانس آمیناز ، آلانین آمینوترانسفراز سرم در موش های دریافت کننده ویتامین ث بطور معنی داری کمتر از موش های در معرض سیکلوفسفامید بود.در موش های در معرض ویتامین ث و سیکلوفسفامید ، تغییرات هیستولوژیکی کمتری نسبت به گروه در معرض سیکلوفسفامید مشاهده گردید .نتیجه گیری: ویتامین ث ممکن است نقش مفیدی در جلوگیری از آسیب کبدی ناشی از سیکلوفسفامید داشته باشد.