بررسی رابطه بین عدم کارایی مدیریتی با محافظه کاری مشروط و نامشروط با تاکید بر هزینه نمایندگی در شرکت های بورس اوراق بهادار تهران

یکی از فرضیه های مهم در ادبیات تیوری های اثباتی این است که مدیران به دنبال افزایش منافعخود هستند. بر این اساس آنها احتمالا از نفوذ نمایندگی خود بهره جسته تا به اهداف خودبرسند. از این رو پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین عدم کارایی مدیریتی با محافظه کاری مشروطو نامشروط و اثر تعدیل کننده هزینه نمایندگی بر این رابطه پرداخته است. در این پژوهش ازداده های 138 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های 1387 تا 1393استفاده شده است. به کمک گشتاورهای تعمیم یافته دو مرحله ای داده ها تجزیه و تحلیل شدهاند. یافته های پژوهش نشان می دهد بین عدم کارایی مدیریتی و محافظه کاری مشروط و نامشروطبه ترتیب رابطه بیمعنا و منفی معنادار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش موید بی تاثیر بودنبر رابطه بین عدم کارایی مدیریتی و محافظه کاری مشروط و نامشروط شرکت های پذیرفته دربورس اوراق بهادار تهران و برقرار نبودن رابطه U شکل بین عدم کارایی مدیریتی و محافظه کاری مشروط و نامشروط است.