بررسی نقش خلوت و محرمیت بر مجتمع مسکونی نمونه موردی مجتمع مسکونی ستارخان شیراز

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 785

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ARCHITECTUREUR02_173

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

چکیده مقاله:

محیط ساخته شده بالاخص مجتمع های مسکونی باید بتواند نیازهای مربوط به روابط اجتماعی را پاسخ دهد.از طرفی افراد برای حضور درفضای جمعی مجتمع نیازمند سطح مطلوبی از ارتباطات هستند.خلوت به عنوان نوعی از این ارتباطات است که حضورش در مجتمع مسکونی بیشتر از هر جای دیگر احساس می شود.در هر فضا و کالبدی که انسان جهت سکونت انتخاب می کند، خواه ناخواه نیازمند شکل گیری عرصه هایی محرم،مصون، امن و آرام است و بر همین اساس است که اصل محرمیت در شهرسازی و معماری اسلامی از کلان ترین فضاهای شهری تا ریزترین فضاهای معماری را مورد تاثیر خویش قرار داده است. حریم داشتن در کالبد فضایی مجتمع های مسکونی بیشتر متمرکز بر اصولی است که امنیت فضا را شکل خواهند داد؛ در واقع فضایی را می توان فضای محرم دانست که از نظرکالبدی برای استفاده کننده دارای حریم، مصونیت و امنیت بوده و کیفیات فضایی آن به گونه ای طراحی می شود که آرامش و آسایش افراد را تامین نماید .هدف این تحقیق، بررسی تاثیر مقوله خلوت و محرمیت در مجتمع مسکونی و چگونگی اعمال روش ها در جهت حس خلوت مطلوب ومحرمیت در مجتمع های مسکونی می باشد بدین منظور بعد از تشریح این دو مولفه به کمک پرسش نامه، تاثیرپذیری این دو عامل بر مجتمع مسکونی مورد نظربررسی شد.این آزمون در مجتمع مسکونی ستارخان شیراز انجام شده است.تحلیل های کمی با استفاده از نزم افزار spss صورت گرفته است.نتایج نشان میدهد که ایجاد خلوت مطلوب و محرمیت در فضاهای مجتمع مسکونی، ضرورتی است که به افزایش کارایی و بهبود امنیت محیط میانجامد و برای رسیدن به این مطلوب رو شها و راه حل های گوناگونی اعمال میگردد، که عبارتند از: محدود نمودن امکان دید از بیرون به داخل واحد مسکونی توسط عقب رفتگی پنجره، ایجاد دو مسیر چرخش و حرکتی جداگانه برای عرصه ی عمومی و عرصه ی خصوصی در هر واحد، قرارگیری درب واحد ها به نحوی که رو به روی یکدیگر باز نشوند، تفکیک عرصه های عمومی و خصوصی و تشخیص فضاها در بدو ورود به واحد و ...

کلیدواژه ها:

نویسندگان

زهرا نوذری

گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

مهدی توکلی

آموزشکده فنی حرفه ای سما،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد شیراز،ایران