نقش برنامه ریزی حمل و نقل در اصلاح بافت کالبدی مناطق شهری با استفاده از مدل SWOT مورد مطالعه: منطقه 7 شهرداری تهران

هر کاربری شهری دارای ویژگی ترافیکی خاص است. تغییراتی که به واسطه برنامه ریزی حمل و نقل شهری صورت می گیرد، به طور کلی، در بافت شهر نمود عینی می یابد. این نمود شامل ارتقا و تنزل بافت کالبدی شهر به واسطه، بهسازی، نوسازی، تعریض و ایجاد معابر جدید است. در این پژوهش، به منظور بررسی اثرات برنامه ریزی حمل و نقل و شهری بر اصلاح بافت کابددی شهری، منطقه 7 شهرداری تهران مطالعه شده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی - تحلیلی است. به منظور انجام پژوهش از مطالعات کتابخانه ای (اسنادی) و برداشت های میدانی استفاده شد و نتایج به دست آمده با استفاده از تکنیک SWOT تحلیل گردید. نتایج این پژوهش مبین آن است که: تغییراتی که به واسطه برنامه ریزی حمل و نقل در منطقه مورد مطالعه صورت گرفته، عبارتند از: تعریف معابر، احداث بزرگراه امام علی و احداث پل خاقانی هم چنین ساماندهی معابر، احداث تقاطع های غیر همسطح و تغییر مسیر معابر و تغییر کغاربری از دیگر نمودهای آن به شمار می آیند که بر بافت کالبدی منطقه آثار عمیق بر جای گذاشته است با تحلیل نتایج کمی حاصله از تکنیک SWOT مشاهده می گردد که بیش تر اقدامات صورت گرفته ظرف چند سال گذشته در منطقه به منظور برنامه ریزی حمل و نقل شهری، هم پوشانی قابل توجهی با استراتژی های اصلاحی خروجی SWOT دارد.