ارزیابی توان اکوتوریستی با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) (مطالعه موردی: حوضه دارابکلا)

تعیین کاربری های مناسب به منظور استفاده بهینه از سرزمین و جلوگیری از تخریب منابع گامی موثر در استراتژی توسعه پایدار است. از طرفی اکوتوریسم به عنوان ابزاری برای ارتقای سطوح اجتماعی و اقتصادی مردم بومی تلقی می شود و از جمله مهمترین اثرات مثبت گردشگری در طبیعت را می توان به حفاظت از منابع طبیعی منطقه دانست. بر این اساس در این مطالعه با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) توان و پتانسیل حوضه آبخیز دارابکلا برای کاربری اکوتوریسم مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق ابتدا مدل رقومی ارتفاع (DEM) منطقه از نقشه توپوگرافی رقومی با مقیاس 1:25000 در نرم افزار ArcGis10.2 تهیه شد، سپس به کمک DEM ، نقشه های شیب، جهت و ارتفاع منطقه تهیه و طبقه بندی شدند. در مرحله بعد نقشه های پوشش گیاهی، خاک، سنگ شناسی و فرسایش که از اداره کل منابع طبیعی استان مازندران تهیه و رقومی شدند، با نقشه-های شیب، جهت و طبقات ارتفاعی منطقه، رویهم گذاری شدند. در نهایت نقشه پتانسیل اکوتوریستی حوضه دارابکلا تهیه گردید. نتایج نشان داد که این حوضه دارای توان بالایی برای کاربری اکوتوریسم می باشد.