پهنه بندی حساسیت زمین لغزش با استفاده از روش تلفیقی نسبت فراوانی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی: بخش مرکزی حوزه آبخیز نکارود)

زمین لغزش از جمله سوانح طبیعی است که همه ساله سبب بروز خسارات فراوان مالی و جانی در سراسر جهان می-شود. پهنه بندی حرکات توده ای یکی از روش هایی است که به کمک آن می توان مناطق بحرانی را به لحاظ پایداری شیب، مشخص نمود. تحقیق حاضر با هدف انتخاب و شناسایی مهم ترین و موثرترین عوامل در ایجاد وقوع زمین لغزش در بخش مرکزی حوزه آبخیز نکارود در استان مازندران با استفاده از تلفیق روش نسبت فراوانی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به انجام رسیده است. به این منظور، ابتدا با مطالعات میدانی گسترده، نقشه پراکنش زمین لغزش ها تهیه و متعاقب آن عوامل موثر در منطقه شناسایی و نقشه های مذکور در محیط GIS، رقومی گردیدند. در مرحله بعد عوامل ارتفاع از سطح دریا، درجه شیب، جهت شیب، سنگ شناسی، کاربری اراضی، فاصله از جاده، فاصله از آبراه ه، فاصله از گسل و شکل شیب با استفاده از نظرات کارشناسی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، اولویت بندی گردیدند. نتایج حاصله نشان داد که سه عامل درجه شیب، سنگ شناسی و کاربری اراضی به ترتیب بیشترین تاثیر را در وقوع زمین لغزش در منطقه داشته اند. در حالی که دو عامل فاصله از گسل و ارتفاع از سطح دریا، کم ترین تاثیر را داشته اند. نهایتا پهنه بندی حساسیت زمین-لغزش در منطقه مورد مطالعه با استفاده از مدل تلفیقی نسبت فراوانی و تحلیل سلسله مراتبی انجام و نقشه مذکور به چهار طبقه حساسیت کم، متوسط، زیاد و حساسیت خیلی زیاد، تقسیم گردید.