معرفی روش احیاء لاله واژگون Fritillaria imperialis

سرزمین ایران با داشتن 8000 گونه گیاهی یکی از مراکز اصلی گونه های بومی گیاهی در جهان است. یکی از این گیاهان خودرو، لاله واژگون است. گیاه لاله واژگون از لحاظ زیبایی محیط و جذب اکوتوریست حایز اهمیت می باشد و همه ساله گردشگران داخلی وخارجی زیادی برای تماشای این گیاه راهی دامنه های زاگرس می شوند. این گیاه استقامت زیادی در برابر سرما و سازگاری ویژه ای با اراضی صخره ای و سنگلاخی دارد و چنانچه زیستگاه این گیاه بوسیله دام تخریب نشود، توانایی پوشاندن عرصه های وسیعی از طبیعت را با پوشاندن هزاران شاخه ی زیبا دارد. به دلیل زیبایی خاص این گیاه همه ساله گردشگران در فصل بهار به رستنگاه این گیاه رفته و با کندن گل و پیاز های آن سبب نابودی و کاهش تراکم این گیاه شده اند. از طرف دیگر لاله واژگون به دلایل مختلفی از جمله: طغیان آفات، وقوع خشکسالی، توسعه صنعتی، توسعه شهری و روستایی و هم چنین چرای غیر اصولی دام تخریب گردیده و این گونه با ارزش در معرض انقراض جدی قرار گرفته است و هر ساله میزان وسعت دشت هایی که در آن لاله واژگون رویش دارد کاسته می شود؛ از آن جا که هر گل تعداد زیادی بذر تولید می کند لذا لازم است برای حفظ و احیای این گونه در تکثیر به روش جنسی مطالعات گسترده ای صورت گیرد. در این تحقیق ضمن معرفی دلایل انقراض لاله واژگون به عنوان نگین زاگرس؛ روش مناسب جهت حفظ و احیاء این گونه بیان شده است.