مطالعه طیف الکتروشیمیایی درجای نانوکامپوزیت های رسانای سنتزشده الکتروشیمیایی برپایه پلی 2-آمینوفنول- تیتانیم دی اکسید و روی اکسید

در این پژوهش، طیف الکتروشیمی درجا به عنوان ابزاری قوی در مطالعه و توسعه نانوکامپوزیتهای پلیمری رسانای جدید معرفی شده است. نانوکامپوزیت های پلیمری از 2-آمینوفنول با روش ولت سنجی چرخه ای و الکتروپلیمرشدن درجا با استفاده از نانوذرات تیتانیم دیاکسید و روی اکسید، بر سطح طلا و الکترود ایندیم قلع اکسید شیشه ای سنتز و مطالعه شدند. فیلمهای پلیمری و نانوکامپوزیتهای پلیمری با روش ولت سنجی چرخه ای، اندازه گیری رسانایی الکتریکی درجا، طیف سنجی های فرابنفش درجا و زیرقرمز تبدیل فوریه، میکروسکوپی های الکترونی پویشی و عبوری و پراش پرتو X بررسی شدند. طی رشد پلیمر بر سطح الکترود با روش الکتروپلیمرشدن درجا، رفتارهای متفاوت و مقادیر مختلف از پتانسیلهای اکسایش-کاهش برای نانوکامپوزیتهای پلیمری در مقایسه با پلی(2-آمینوفنول( مشاهده شد. همین رفتار در محیط عاری از مونومر و نانوذرات برای پلیمرها مشاهده شد. ویژگیهای طیف الکتروشیمیایی درجا و رسانایی الکتریکی درجای ترکیبات حاصل مطالعه و مقایسه شد. رفتارهای متفاوتی از طیف سنجی فرابنفش در جای نانوکامپوزیتهای پلیمری 2-آمینوفنول در مقایسه با پلی(2-آمینوفنول( با تغییر پتانسیل بهکار رفته مشاهده شد که حاکی از خواص نوری مختلف است. نتایج حاصل از رسانندگی الکتریکی درجای پلیمرها و نانوپلیمرهای سنتزی در محیط اسیدی و با وجود الکترولیت کمکی، بیانگر بهبود رسانندگی الکتریکی پلی(2-آمینوفنول( در مجاورت نانوذرات است. همچنین، ساختار و شکلشناسی نانوذرات در پلی(2-آمینوفنول( با طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه و میکروسکوپی های الکترونی پویشی و عبوری بررسی شد. در نهایت، وجود نانوذرات در پلیمر با پراش پرتو X تایید شد.