تاثیر 12 هفته تمرین هوازی با شدت بیشینه اکسیداسیون چربی و محدودیت کالری بر سطوح آپلین 36 پلاسما و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر همزمان محدودیت کالری و تمرین هوازی بر سطح آپلین36 پلاسما و مقاومت به انسولین میباشد. بدینمنظور، 20 مرد داوطلب دارای اضافهوزن (با میانگین سنی 31/5 ± 6/3 سال، قد 179/5 ± 4/4 سانتیمتر، وزن 97/7 ± 13 کیلوگرم، درصد چربی 36/5 ± 3/9 درصد و شاخص توده بدن (30/3 ± 3/7به طور تصادفی به دو گروه محدودیت کالری n=8 و ترکیب محدودیت کالری و تمرین هوازی (n=12) تقسیم شدند. کسر کالری درگروه محدودیت کالری، 500 و در گروه ترکیبی، 350 کیلوکالری در روز بود. تمرین هوازی به مدت 12 هفته و سه روز در هفته با شدت 65-60درصد اوج اکسیژن مصرفی اجرا شد. ترکیب بدن، غلظت آپلین36 پلاسما، انسولین و قندخون ناشتا و TNF-α پیش از مداخله و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری گردید. سطح معناداری نیزP<0.05در نظر گرفته شد. نتایج آزمون تی زوجی نشاندهنده کاهش معناداروزن بدن، شاخص توده بدنP<0.001 توده چربی شکمی، انسولین ناشتا و آپلین 36 0.05> Pدر هر دو گروه میباشد. بااین وجود، درصد چربی P<0.001، غلظت TNF-α پلاسما P≤0005 و شاخص مقاومت به انسولین P≤0.002، تنها در گروه ترکیبی کاهش یافته است. علاوه براین، نتایج آزمون تی مستقل حاکی از این است که میزان کاهش درصد چربی، توده چربی شکمی، TNF-α، انسولین ناشتا، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در گروه ترکیبی، بیشتر از گروه محدودیت کالری است. قابلذکر است که کاهش آپلین 36 در هر دو گروه مشابه میباشد. به طورکلی، یافته ها بیانگر این است که ترکیب تمرین هوازی و محدودیت کالری، روش موثرتری برای بهبود مقاومت به انسولین و کاهش التهاب سیستمیک میباشد، اما تاثیر آن بر آپلین 36، مشابه با محدودیت کالری تنها است.