ارزیابی و اولویت بندی قابلیتهای فناورانه با مدلی توسعه یافته در صنعت خودرو (مطالعه موردی: شرکت سایپا)

امروزه با پیشرفت فناوری در سطوح مختلف و همچنین ضرورت استفاده از فناوریهای مدرن، نیاز به ارزیابی فناوری بیش از پیش احساس میشود. ارزیابی فناوری در مفهوم کلی به فرایندی اطلاق میشود که طی آن به شیوهای نظام مند تاثیرات حاصل از معرفی، توسعه، تغییر و اصلاح یک فناوری را در یک بنگاه اقتصادی و یا یک جامعه مورد بررسی و سنجش قرار میدهد. با بررسی میزان توانمندی های فناورانه، حوزه های ضعف و قوت در فناوری مورد نظر مشخص میشود و زمینه لازم برای تصمیم گیری در رابطه با توسعه توانمندی های فناورانه ایجاد میگردد. این مقاله سعی دارد به ارزیابی و اولویت بندی قابلیتهای فناورانه در شرکت سایپا بپردازد. این پژوهش با مدل توسعهیافتهای در 8 عامل سطوح توانمندی فناورانه را مورد بررسی و ارزیابی قرار داده و وضعیت شرکت را مشخص نموده است و شکاف موجود را برای تدوین پروژه های بهبود فناورانه ارایه نماید. پژوهش به روش توصیفی پیمایشی بوده و داده ها با پرسشنامه جمع آوری شده اند. برای رتبه بندی عوامل موثر بر توانمندیها از تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است. نتایج نشان دهنده آن است که میانگین توانمندی فناورانه شرکت سایپا در 8 عامل برابر 54/12 میباشد، لذا شرکت در رده شرکتهای مبتدی راهبردی یا گروه C قرار میگیرد. همچنین در رتبه بندی عوامل موثر بر توانمندی های فناورانه، عامل وضعیت رقابت در صنعت بیشترین رتبه بندی را در بین عوامل موثر کسب نمود.