تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد بر مولفه های جوانه زنی، محتوای سدیم و پتاسیم گیاهچه چاودار در شرایط شوری خاک

به منظور بررسی تاثیر باکتریهای محرک رشد و تنش شوری بر مولفه های جوانه زنی و محتوای سدیم و پتاسیم چاودار، دو آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و بلوک های کامل تصادفی در آزمایشگاه و گلخانهی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری در چهار سطح (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و شوری 25، 50 و 75 میلی مولار) با نمک NaCl و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح بذر به عنوان شاهد، تلقیح بذر با سودموناس، آزوسپریلیوم و کاربرد توام سودموناس و آزوسپریلیوم) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مولفه های جوانه زنی (همچون طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه، درصد و یکنواختی جوانه زنی) در کاربرد توام سودموناس و آزوسپریلیوم و عدم اعمال شوری و کمترین آنها در شوری 75 میلیمولار و عدم تلقیح بذر با باکتریهای محرک رشد بدست آمد. با افزایش شوری خاک، نسبت پتاسیم به سدیم در ریشه و اندام های هوایی کاهش یافت و روند عکسی در حالت تلقیح بذر با باکتری های محرک رشدی مشاهده شد. حداکثر نسبت سدیم به پتاسیم در بالاترین سطح شوری در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و کمترین آن در پایین ترین سطح شوری و تلقیح بذر با ازوسپریلوم و سودوموناس بدست آمد. به نظر می رسد کاربرد باکتری های محرک رشد می تواند به عنوان یک ابزار مناسب برای افزایش نسبت پتاسیم به سدیم، بهبود مولفه های جوانه زنی و رشد گیاهچه چاودار تحت شرایط شوری باشد.