استفاده از ژلاتین به عنوان ماده ی اولیه در صنایع بسته بندی و تولید پلاستیک های آمیخته

در سال های اخیر تولید و استفاده از مواد جدید با منشا زیستی مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته و این مواد می توانند در صنایع مختلف از جمله بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرند. این مواد نسبت به پلیمرهای مرسوم مورد استفاده در صنعت بسته بندی، تجزیه پذیر بوده و از منابع تجدیدپذیر تولید می شوند. از دیگر مزایای این مواد می توان به در دسترس بودن، فراوانی و تعدد منابع مولد، دوستداری با محیط زیست و سازگاری با مواد غذایی و بدن انسان اشاره کرد. ژلاتین یکی از این مواد است که دارای ویژگی های منحصربفرد بوده و به صورت عمومی به عنوان یک هیدروکلویید در صنایع مختلف استفاده می شود. ژلاتین های تهیه شده از منابع مختلف، دارای ویژگی های فیزیکی و شیمیایی متفاوتی خواهند بود؛ زیرا محتوا و نوع اسید آمینه در منابع مختلف متفاوت است. اسید آمینه، نقش بسیار مهمی را در خواص فیزیکی و شیمیایی پروتیین ها دارند و بنابراین پلاستیک های تهیه شده از منابع مختلف نیز به دلیل تغییر نوع و میزان اسید آمینه و همچنین اندرکنش بین آن ها، خصوصیات مکانیکی و حرارتی متفاوتی را ایجاد خواهند کرد. زیست پلاستیک های بسته بندی می توانند از تمام منابع ژلاتینی ساخته شده و خصوصیات و رفتار فیلم ها یا ترموپلاستیک های حاصل می توانند در ارتباط با ترکیبات غذایی مورد بررسی قرار گیرند و یا با تولید بیوپلاستیک های آمیخته ی ژلاتینی، خواص مکانیکی، حرارتی و فیزیکی آن ها را بهبود بخشید. در این مقاله جایگاه استفاده از ژلاتین در صنایع مختلف بحث شده و چالش های پیش رو برای تولید صنعتی بیوپلاستیک های ژلاتینی مورد بررسی قرار گرفته است.