گردشگری زاغه ها: گونه ای از گردشگری علایق خاص در جهان

گردشگری پدیده ای است که از دیر زمان در سرزمین های مختلف رواج داشته است و متاثر از شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در حال تحول جوامع بوده است. گردشگری با قرار گرفتن در مسیر زمان، تخصصی تر شده و سلیقه ی گردشگران نیز متنوع تر شده است. پس از رواج انواع متداول گردشگری؛ گردشگری علایق خاص دریچه ای نوین از گردشگری را به دنیای مدرن معرفی نموده که ماهیتا با انواع گردشگری گذشته متفاوت بوده است و اهدافی فراتر از انواع رایج گردشگری را پیگیری می کند و البته مورد توجه افراد خاصی است. یکی از گونه های گردشگری علایق خاص، گردشگری زاغه نشینی می باشد که مورد تاکید این پژوهش بوده است. گردشگری زاغه ها ایده ای مناقشه برانگیز است که رفتن به سمت مناطق فقیرتر را به گردشگران پیشنهاد می کند. روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی است و در پی معرفی این نوع خاص از گردشگری، مقاصد گردشگران علاقمند به گردشگری زاغه و نیز تحلیل مزایا و معایب آن بوده است. نتایج حاصل از پژوهش گویای این است که مخاطبان و در عین حال سرزمین هایی که دارای شرایط و ویژگی های مد نظر گردشگری زاغه ها هستند، به فراوانی و وسعت دیگر انواع گردشگری نمی باشند. در واقع گردشگرانی که خواستار تجربه ی این نوع از گردشگری اند، محرک های مهیج و هیجانات را تجربه نخواهند کرد. به طور کلی در دنیای امروز افریقای جنوبی، برزیل، هند و کنیا از مهم ترین خاستگاه های گردشگری زاغه نشینی اند که پذیرای گردشگران فوق بوده اند. همچنین نتایج گواه این است که این نوع از گردشگری مزایا و معایبی نیز دارد؛ به عنوان نمونه امکان فراهم آمدن پیشرفت های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و از سویی دیگر امکان نادیده گرفتن شان و حقوق انسانی ساکنین در زاغه ها به ترتیب از مهم ترین آن ها می باشند.