جداسازی و بررسی مکانیزم رهایش عصاره بزاق زالوی بارگذاری شده در حامل هیدروژلی در درمان زخم های عفونی

عفونت زخم و مخاطرات ناشی از آن، همیشه محققان را به دلیل ایجاد مشکلاتی برای سلامتی انسان به چالش کشانده است. در سال های اخیر تولید زخم پوش های پلیمری ضدباکتری برای کنترل زخمهای عفونی مورد توجه قرار گرفته است. با ساخت هیدروژل آلژینات حاوی عصاره بزاق زالو می توان عفونت زخم را کاهش داد و ترمیم آن را تسریع بخشید. در تحقیق حاضر به جداسازی عصاره بزاق زالو، ساخت هیدروژل آلژینات و بارگذاری عصاره بزاق زالو در هیدروژل پرداخته شد. مورفولوژی سطح هیدروژل با میکروسکوپ الکترونی روبشی انتشار میدانی (SEM)، طیف سنج مادون قرمز(FTIR)، کسر ژل، درجه تورم، تست رهایش LSE (leechsalivaextract) از هیدروژل و تست کشت سلولی هیدروژل آلژینات بارگذاری شده با عصاره بزاق زالو با روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. نتایج (SEM) تخلخل هایی را در سطح هیدروژل نشان داد که عصاره بزاق زالو بر روی تخلخل های هیدروژل آلژینات قرار گرفته و با افزایش غلظت عصاره از تعداد تخلخل های هیدروژل کاسته شده است. طیف سنج مادون قرمز نشان داد که بین هیدروژل آلژینات و LSE پیوند برقرار شده است. میزان کسر ژل و درجه تورم تفاوتی نداشتند. نتایج کشت سلول های فیبروبلاست در مجاورت با عصاره براق زالو و هیدروژل بارگذاری شده با LSE در غلظتهای مختلف نشان داد که هیچ کدام سمیت نداشته و در برخی موارد با رشد سلولی همراه بوده است. بررسی میزان رهایش دارو از هیدروژل نیز نشان داد که عامل مهم در رهاسازی LSE از هیدروژل pH محیط است. بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش عصاره بزاق زالوی بارگذاری شده در هیدروژل آلژینات احتمالا می تواند در درمان زخم های عفونی موثر باشد و می توان از آن به عنوان یک زخم پوش استفاده کرد.