بررسی اثر نانوذرات طلا بر روی افزایش حساسیت پرتویی سلولهای سرطان کولون در حضور پرتوهای فوتونی MV 18

پرتودرمانی به عنوان یکی از روشهای بسیار کاربردی در درمان سرطان، همچنان در حال بروزرسانی و ارایه روشهای نوین است تا به هدف غایی آن که همان واگذاری دوز بیشینه به بافت سرطانی و دوز کمینه به بافتهای سالم اطراف تومور است، نزدیک شود. حساس کننده های پرتویی از جمله نانوذرات طلا این امکان را برای رسیدن به هدف اصلی رادیوتراپی فراهم ساخته اند. در این مطالعه هدف بررسی اثر نانوذرات طلا بر روی میزان افزایش حساسیت پرتویی سلولهای رده سرطانی کولون (29-HT) بوده است. روش بررسی: نانوذرات طلا با سایز حدود 24 نانومتر سنتز شدند و توسط میکروسکوپ الکترونی و طیف سنج UV - Vis مورد ارزیابی قرار گرفتند. سمیت نانوذرات بر روی سلولها مورد سنجش قرار گرفت. میزان جذب نانوذرات در سلولها توسط دستگاه طیف سنج جذب اتمی با کوره گرافیتی مورد بررسی قرار گرفت. پس از پرتودهی با انرژی MV 18، میزان بقای سلولها در حضور و عدم حضور نانوذرات طلا بر اساس میزان کلونی زایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج و بحث: نانوذرات دارای مورفولوژی کروی و میانگین سایز nm 24 بودند. نتایج آزمون سمیت حاکی از کم بودن اثر سمی این ذرات روی سلولهای مذکور بود که با مطالعات قبلی همخوانی داشت. میزان جذب این نانوذرات در سلولها پس از 12 ساعت تیمار تفاوت چشمگیری با گروه کنترل داشت. آزمون کلونی زایی نشان داد که نانوذرات طلا اثر قابل ملاحظه ای بر روی میزان کلونی زایی سلولها در انرژی مذکور داشتند. نتیجه گیری: برخلاف پیش بینی های صورت گرفته در مطالعات تیوریک، این مطالعه در برگیرنده نتایج امیدوار کننده ای بود و نشان داد که نانوذرات طلا پتانسیل کاربرد بالینی در محدوده انرژی بالای فوتون را نیز دارند. به هر حال انجام مطالعات حیوانی و پیش بالینی جهت بررسی بیشتر، ضروری به نظر می رسد.