بررسی و مقایسه تولید بیوگاز از جلبک آزولا با پیشتیمار حرارتی (حالت خام و پخته)

بحران انرژی در سالهای اخیر از مهمترین نگرانی های جامعه امروزی است. انرژی زیست توده در میان انرژی های تجدیدپذیر، سهمقابل ملاحظه ای دارد. در این تحقیق سعی بر آن بود که پتانسیل تولید بیوگاز از جلبک آزولا، که با رشد خود مانع رسیدن نور واکسیژنکافی به موجودات گیاهی وآبزیان زیرسطحی شده و به عنوان یک تهدید بزرگ هم اکنون در شمال کشور ایران روبه گسترش است،بررسی شود. با مقایسه میزان بیوگاز تولیدی جلبک آزولا در حالت آزولای خام و پخته میتوان به این نتیجه دست یافت که میانگینمقدار تولید گاز روزانه 1012ml برای آزولای خام و 800ml برای آزولای پخته بود. بنابراین استفاده از پیش تیمار حرارتی تاثیریدر تولید بیوگاز از جلبک آزولا ندارد . از آنجاییکه اعمال پیش تیمار حرارتی هزینه بر و زمانبر است بنابراین آزولای خام را می توانمستقیما بارگذاری و تولید بیوگاز از آن کرد.