تاثیر آموزش خودگویی مثبت بر سازگاری عاطفی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودگویی مثبت بر سازگاری عاطفی دانش آموزان دختر پایه دهم انسانی بوده است ،این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 40 نفر از دانش آموزان دختر پایه دهم رشته ادبیات و علوم انسانی منطقه چهار شهر تهران بودند که از طریق نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند، ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه سازگاری سینها وسینگ بخش سوالات سازگاری عاطفی و بسته آموزشی خودگویی مثبت که طبق نظریه مایکنبام تدوین شده ، بوده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی(میانگین،انحراف معیار) و آمار استنباطی (کوواریانس چند متغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین نمرات سازگاری عاطفی در پس آزمون گروه آزمایش نسبت به گروه گواه افزایش یافته است،با توجه به یافته های پژوهش آموزش خودگویی مثبت در افزایش سازگاری عاطفی دانش آموزان موثر بوده است از آن جهت که دانش آموزان بتوانند سلامت روحی و روانی خود را بهبود بخشند و به اهداف خود دسترسی پیدا کنند پیشنهاد می شود در مدارس آموزش هایی جهت خودگویی مثبت انجام گیرد.