اسلام و محیط زیست

با نگاهی عمیق تر می توان گفت دین اسلام صرفا یک مذهب الهی نیست ،بلکه دین مبین اسلام یک شیوه ی زندگی است که در واقع بسیار فراتر از آداب و مناسک مذهبی است.پایه ی اساسی این مقاله بر مبنای کلمه ی مذهب است؛ همچنین به خوبی می توان مشاهده کرد که در قرآن، کتاب مسلمانان ،کلمه ی دین به کار رفته است و در 90 جای مختلف قرآن یافت می شود.نکته ی قابل توجه این است که این کلمه اغلب درمحتوی خود فراتر از مراسم ومناسک مذهبی است.مذهب در جوهره و ذات خود یک قانون یکپارچه از مجموع رفتارها را بیان میکند،که به امور بهداشتی از یک سو و به روابط با دیگران از سوی دیگر اشاره دارد؛که رویکردی جامع را موجودیت میبخشد.به شکلی که هیچگونه تفاوتی بین مقدسات،علم و... نمی گذارد و هیچگونه مغایرتی بین جهان بشری و جهان طبیعت قایل نیست.اگرچه اینگونه تبیین اسلامی بوسیله ی جبر تاریخ از بین رفته است، اما شبیه سایر سنت های قدیمی هنوز بکار رفته میشود.آنچه که ما اکنون بوسیله ی پیشرفت های مدرنیته میفهمیم ،این است که ؛طبیعت بخشی از توسعه ی صنعتی،شاخص های اقتصادی و الگوهای مصرفی جامعه اسلامی شده است .اگرچه تحلیل مشابهی از درک کلی و نادرست این پیوند مقدس بین جوامع بشری و نظم طبیعت وجود دارد . همانا آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است ولی بیشتر مردم معرفت و آگاهی ندارند.(سوره ی 40 آیه ی (57 به این دلیل و دلایل دیگر مسلمانان در نقاط مختلف جهان در دوران معاصر تلاش نموده اند تا این گرایش ها را از طریق ایجاد دوباره ی قانون اسلامی که تحت عنوان شریعت میشناسیم،منعکس نمایند. در قانون شریعت،قوانین محیطی با جزییات کامل و همچنین در کلیات آورده شده است. قوانین اسلامی شامل قواعدی است که در ارتباط با حفظ و نگه داری منابع محدود آب میباشد. همچنین قوانینی در خصوص حفظ ونگه داری زمین و منطقه بندی آن با کاربری های مختلف میباشد.همچنین قوانین مخصوصی در ارتباط با احداث زمین های چرا،دریاچه ها،کمربندی های سبز و حفظ ونگه داری حیات وحش وجود دارد. بیشتر قوانین سنتی که دقیقا در ارتباط مسقیم با شیوه های محیط زیستی اسلامی بوده اند هم اکنون بلااستفاده مانده اند.