ارزیابی و تحلیل انتقادی پیامدها و اثرات اجرای سیاست های شیوه سنجش و پذیرش دانشجومعلم در دانشگاه فرهنگیان

حقیقت امر، این است که، کمبود در کیفیت نیروی کار تدریس یکی از چالش های مهم و اساسی کشورها در دست یافتن به آرمان های هر ملتی محسوب می گردد، به طوری که در نگهداری و بالا بردن کیفیت یک سیستم آموزشی دخیل می باشد. با این فرض که معلمان هسته اصلی سیستم های آموزشی را تشکیل می دهند اهمیت آن ها در عملکرد دانش آموزان به طور گسترده ای توسط بسیاری از مطالعات تحقیقاتی معتبر تاییدشده است (Allen, 2003). بنابراین توسعه سیاست هایی که به طور بالقوه منجر به بهبود کیفیت معلمان و کاهش نابرابری در توزیع آن ها در سراسر مدارس می گردد همواره یک موضوع اساسی برای دولت ها در اکثر کشورها بوده است.امروزه، دیدگاه ها و پرسش های متعددی از سوی سیاست گذاران آموزش عالی و من جمله برخی از متخصصان حوزه آموزش عالی در شیوه سنجش و پذیرش دانشجومعلم در دانشگاه فرهنگیان مطرح بوده است که محقق را با دغدغه پژوهش در آینده تربیت معلم ایران وادار به وارسی انتقادی در این زمینه نمود. وقتی از روند توسعه تربیت معلم بعد از انقلاب اسلامی تا مقطع کنونی به این مسیله پرداخته شود می بینیم که تامین نیروی انسانی مورد نیاز آموزش وپرورش در طول این سال ها به طور مستقیم و غیرمستقیم با هنرنمایی این دانشگاه توام بوده است؛ هر چند در بازه زمانی متفاوت این مرکز دچار نقصان بوده است اما به هر حال پایداری لازم را حفظ کرده است. از طرف دیگر، با توجه به حساسیت شغل معلمی که لازم است صلاحیت های عمومی و ویژه ای را معلم داشته باشد چاره ای جزء روی آوردن دانشجومعلم به این مراکز نبوده است. اما، آیا این روی آوری می تواند صفر تا صد صلاحیت ها و شایستگی های معلمی را برای آموزش وپرورش فراهم سازد یا اینکه آیا شیوه های سنجش و پذیرش کنونی می تواند اثرات مثبتی در بلندمدت داشته باشد در جهت پاسخ به این دغدغه ها، باید گفت که شیوه های سنجش و پذیرش دانشجومعلم به شیوه کنونی چه پیامدها و اثراتی را به دنبال خواهد داشت بدین جهت، محقق پس از ارزیابی این سوال پژوهشی درصدد است تا پس از ارزیابی شیوه های سنجش و پذیرش، آن را با یک تحلیل انتقادی، پیامدها و اثرات آن را مورد وارسی قرار دهد.