کاربست علوم رفتاری در سیاستگذاری عمومی

اقتصاد نیوکلاسیک یکی از مهمترین جریان های اقتصادی است که بر چند فرض اصلی تاکید می کند: انسان ها موجوداتی کاملا عقلانی هستند، ظرفیت نامحدودی برای پردازش اطلاعات دارند و همواره به دنبال بیشینه کردن سود خود هستند. با این حال، در نظر گرفتن انسان اقتصادی به صورت تمامیتی عقلایی در مطالعات بسیاری زیر سوال رفته و زمینه ای برای ظهور جریانی دیگر با عنوان اقتصاد رفتاری شده است.از نگاه اقتصاد رفتاری، شناخت هر چه بهتر روانشناسی و سایر علوم اجتماعی می تواند باعث افزایش کارایی ابزارهای سیاستی در زمینه هایی همچون شکست بازار، توزیع مجدد درآمد و کسب درآمدهای مالیاتی شود. همچنین آگاهی از دانش روانشناسی می تواند موجب فهم صحیح از موضوع و توسعه ابزارهای سیاستی گردد که نه تنها تغییر مطلوب رفتار در جامعه هدف را نتیجه می دهد، بلکه کارایی و اثربخشی ابزارهای سیاستی را نیز بالا می برد.هدف اولیه سیاست های عمومی افزایش کارایی در مواجه با شکست بازار است. ابزارهایی که در مواجه با شکست بازار مورد استفاده قرار می گیرند شامل تغییر قیمت بازار با استفاده از مالیات یا یارانه، قانون گذاری برای محصولات و تلاش برای کاهش عدم تقارن اطلاعات است. اما از نگاه علوم رفتاری، نحوه مواجه با شکست بازار می تواند با درنظر گرفتن ملاحظات روانشناختی متفاوت باشد، به طوری که مطالعات اقتصاد رفتاری منبع دیگری به نام محدودیت های شناختی و سوگیری های شناختی را به عنوان عامل شکست بازار نام می برد . به عنوان مثال افشای اطلاعات یکی از ابزارهای سیاستی برای مقابله با عدم تقارن اطلاعات، کاهش هزینه جستجوی آن، کاهش قدرت اثرگذاری بر بازار و تولید کالای عمومی برپایه اطلاعات است. اما اثر انتشار اطلاعات زمانی که مصرف کنندگان بدرستی آن را فرا نگیرند، به مرتبط بودن آن پی نبرند یا نداند چگونه باید از آن در تصمیم گیری خود استفاده کنند، کاهش می یابد (کمبل و همکاران، 2011). از این رو آگاهی از یافته های روانشناسی و علوم شناختی در مورد تصمیم گیری افراد می تواند علاوه بر ارزیابی بهتر میزان اثرگذاری یک سیاست در شرایط شکست بازار، موجب توسعه و شناخت ابزارهای سنتی سیاست گذاری شود.