بررسی کیفیت میکروبی و شیمیایی منابع آب شرب، کشاورزی و صنعتی شهر گلمکان و مقایسه آن با استانداردهای ملی و جهانی 1390-1395

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 453

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_197

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : ویژگی های شیمیایی و میکروبی منابع آب، به دلیل عدم قضاوت با چشم ظاهری از پارامترهای مهم بهداشت آب و مبنای قضاوت قابل شرب بودن آن است. با توجه به ضروری پایش مداوم کیفیت آب شبکه های آبرسانی و عدم وجود تحقیقات کافی، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی کیفیت شیمیایی و میکروبی منابع آب شرب، کشاورزی و صنعتی شهر گلمکان و مقایسه آن با استانداردهای ملی و بین المللی انجام شد. مواد و روش ها : این مطالعه به صورت مقطعی و در بازه زمانی بر روی کلیه منابع آب زیر زمینی شهر 1390 تا 1395 گلمکان انجام و نقاط نمونه برداری توسط بازدیدهای میدانی مشخص گردید. کلیه آزمایشات طبق دستورالعمل استاندارد متد انجام شد. سایر اطلاعات مورد نیاز مانند اطلاعات هواشناسایی، نحوه نگهداری و انتقال آب نیز از سازمانهای مربوطه و رسم نمودارهای شولر ( آب آشامیدنی )، ویلکوکس ( آب 2013Ecxel استخراج شد. نتایج حاصله توسط نرم افزار کشاورزی) ولانژلیه ورایزنر ( آب صنعتی) آنالیز شد. نتایج : شهر گلمکان با متوسط بارندگی سالیانه میلیمتر درصد طبق روش آمبرژه جزء مناطق 15 میلیمتر و رطوبت نسبی 413 است. آنالیز 122 خشک و سرد طبقه بندی می گردد. کل آب سالیانه حاصل از ذوب برف درمنطقه مورد نظر برابر شیمیایی نمونه ها طبق روش شولر برای منابع آب زیرزمینی شرب در محدوده ی خوب و طبق روش ویلکوکس، کیفیت C شیمیایی منابع آب کشاورزی را در کلاس و جزء آب های خوب بودند. آنالیز های شیمیایی جهت استفاده در صنعت 1S2 میلی لیتر تمامی نمونه 111 در Ecoli نشان داد کلیه منابع آبی خورنده هستند. همچنین آنالیزهای میکروبی عدم حضور ها را نشان داد. نتیجه گیری : نتایج حاصل از مطالعه و مقایسه با استانداردهای ملی و جهانی حاکی از کیفیت مطلوب منابع آب زیرزمینی شهر گلمکان از لحاظ شیمیایی و میکروبی را دارد. اگر چه بازدیدهای میدانی نشان میدهد اکثر منابع آبی در پایین دست مناطق مسکونی واقع هستند و لذا احتمال آلودگی آنها با فاضلاب ها وجود دارد. بر این اساس پایش مکرر و طولانی مدت، حصار کشی اطراف چاه ها و چشمه ها و اجرای برنامه ایمنی آب از مهمترین اقداماتی است که می توان برای حفاظت منابع آبی انجام داد.

نویسندگان

بتول محب راد

کارشناس ارشد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

اکرم جعفری زاده

دانشجوی کارشناسی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

فاطمه عبدالهی

دانشجوی کارشناس، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

فاطمه کریمی نژاد

کارشناس ارشد، گروه مهندسی بهداشت محیط و حرفه ای دانشکده بهداشت، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران