ماهیت بی تفاوتی سازمانی و مبانی آن

سرمایه انسانی و توسعه منابع انسانی از موضوعات کلیدی عصر حاضر و به عنوان مهم ترین مزیت رقابتی سازمان بشمار می روند. پیچیدگی رفتار انسان در سازمان و نقش آن در تحقق اهداف سازمانی، سالهاست که توجه مدیران را به خود جلب کرده است از اینرو برانگیختن کارکنان به عنوان عامل تسهیل کننده دستیابی سازمان به اهداف خود و یکی از دغدغه های اصلی مدیران مبدل شده است. سازمان های سالم به طور خودکار به انگیزش آفرینی روی می آورند. در این میان عواملی وجود دارند که بر انگیزش کارکنان تاثیر می گذارند که یکی از آن عوامل بی تفاوتی سازمانی است. در عصر کنونی بی تفاوتی سازمانی کارکنان یکی از مهمترین مسایل منابع انسانی است که اغلب سازمانها با آن مواجه هستند. بی تفاوتی سازمانی به حالتی اطلاق می شود که تحقق و عدم تحقق اهداف سازمانی برای اهداف یک عضو یا گروهی از اعضای سازمان تفاوت نداشته باشد. بدیهی است که بی تفاوتی کارکنان به سازمان، در واقع بی تفاوتی نسبت به اهداف، منابع و آینده ی سازمان است و بروز این پدیده، در یک سازمان، اثر مستقیمی بر روی بهره وری سازمان برجای خواهد گذارد. از اینرو این مقاله بر آن است تا به بررسی علل پیدایش، چرایی و روشهای پیش گیری آن پدیده پرداخته و سازمان را در دستیابی به اهداف استراتژیک خود یاری رساند.