شهر الکترونیک ضرورت قرن بیست و یکم در ایران

شهر به عنوان خاستگاه تمدن بشری همواره مورد توجه نظریهپردازان علوم مختلف بوده است. فضای پیچیده شهر، انسانهای اندیشمند را برای رهایی از مشکلات و نارسایی ها در رسیدن به حد متعالی زندگی به فکر اصلاح و ایجاد ساختارهای جدید شهری وادار نموده است. در قرن بیست و یکم ، فنآوری اطلاعات به عنوان عمده ترین محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و دستاوردهای ناشی از آن چنان با زندگی مردم عجین شده است که بیتوجهی به آن، اختلالی عظیم در جامعه و رفاه و آسایش مردم به وجود میآورد و نقش کلیدی فنآوریهای نوین اطلاعات و ارتباطات را در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نمیتوان نادیده گرفت. امروزه شهر هوشمند و شهر الکترونیک به عنوان راهکار بی بدیل حل معضلات شهری مورد توجه شهرسازان و مدیران شهری واقع شده است. بنابراین هدف اصلی از این مقاله ، شناساندن نقش و اهمیت شهر هوشمند و واکاوی خدمات شهرهای الکترونیک جهان به شهروندان و زیرساخت های ایجاد شهر الکترونیک میباشد. نتایج حاکی از آن است که شهر هوشمند، شهر الکترونیک و شهرداری الکترونیک در بسیاری از شهرهای معروف و مطرح دنیا متناسب با فناوری اطلاعات و ارتباطات روند متعارفی را طی نموده است این وضعیت در ایران به سبب تاثیر عوامل مختلف به ویژه در ابعاد همکاری بین سازمانی و در ابعاد مرتبط با شهروند الکترونیک سیر مطلوبی طی ننموده است، ضمن آن که سیستم یکپارچه یا جامع که بتواند پاسخگوی نیازها در شرایط عادی و بحرانی باشد با وجود زیرساخت های موجود، هنوز عملیاتی نشده است در این خصوص پیشنهاداتی به طور مختصر در ارتباط و تعاملات یکپارچه شهرداری الکترونیک ارایه شده است .