بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی آموزگاران استان کرمان (مطالعه موردی؛ آموزگاران آموزش پرورش شهرستان فاریاب)

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی آموزگاران شهرستان فاریاب است. پژوهش حاضر توصیفی بوده و از انواع تحقیقات همبستگی می باشد که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل آموزگاران رسمی، پیمانی، آزمایشی که تعداد کل جامعه 454 نفر از آموزگاران 114 نفر زن و 340 نفر مرد، که پایه اول دبستان تا ششم مدارس پسرانه و دخترانه شهرستان فاریاب که در سال تحصیلی 1396 - 1397 مشغول به تدریس اند را تشکیل میدادند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه 58 سوالی J D I (ویسوکی و کروم 1994) بود که این پرسشنامه شامل 36 سوال برای سنجش متغییر رضایت شغلی و 22 سوال برای سنجش سرمایه اجتماعی بود. روایی پرسشنامه توسط اساتید دانشگاه تایید و ضریب پایایی برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی %90 و برای پرسشنامه رضایت شغلی %84 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های تحقیق از آمار استنباطی، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون شاپیرو ویلک و آزمون فریدمن و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. همچنین برای بررسی مدل مفهومی تحقیق و روابط علی بین متغییرها از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار Lisrel استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین سرمایه اجتماعی آموزگاران و رضایت شغلی آنها رابطه معنی داری وجود دارد که این رابطه مستقیم و مثبت است، به عبارت واضح تر با افزایش سرمایه اجتماعی آموزگاران، رضایت شغلی آنان افزایش می یابد.