بررسی ارتباط فرسودگی شغلی باکیفیت زندگی کاری در پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران

مقدمه: فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامدهای استرس شغلی است. به نظر می رسد فرسودگی شغلی ازجمله عواملتاثیرگذار بر کیفیت زندگی کاری پرستاران باشد. درصورت یکه ارتباط این دو متغیر مشخص شود، مدیران قادر خواهندبود برای افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران و به دنبال آن افزایش کیفیت مراقبت ارایه شده و بهره وری آنان شرایطمناسبی را فراهم نمایند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط فرسودگی شغلی باکیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل دربیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی (توصیفی– تحلیلی) است که روی 322 پرستار شاغل در بیمارستان هایتابعه آجا در شهر تهران در سال 92-1391 به انجام رسید. واحدهای موردپژوهش به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از ویرایش فارسی پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و کیفیت زندگی کاری که روایی وپایایی آن در مطالعات مختلف مورد تایید قرارگرفته است استفاده شد. سپس داد هها با استفاده از آمار توصیفی – تحلیلیو با نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاکی از آن بود که بین تحلیل عاطفی و موفقیت فردی واحدهای موردپژوهش باکیفیت زندگی کاری آنان ارتباط معنادار معکوسی وجود داشت (P=0/006). بحث و نتیجه گیری: اکثر پرستارانی که در این مطالعه شرکت نمودند ازنظر فرسودگی شغلی در وضعیت مناسبی نبودند. در ابعاد کیفیت زندگی نیز اکثریت واحدهای موردپژوهش نمره ی متوسط کسب نمودند که این امر نیاز به پیگیری های بیشتر در جهت کاهش فرسودگی شغلی و استفاده از راهکارهای مناسب در راستای افزایش کیفیت زندگی آنان را مطرح می سازد.