تبیین مولفه های آرامش محوری در کالبد و فضای معماری

امروزه آشفتگی در امر طراحی و بی توجهی به مبانی اعتقادی و فرهنگ مردم که سر منشا آن گرایش به غرب و غرب زدگی است موجب شده فضاهای زندگی امروز سر زندگی و نشاطی که ما در بناهای ایران باستان شاهد آن بودیم را تا حد زیادی از دست بدهد و معمولا شاهد فضاهایی هستیم که حضور در آن ها یا استرس زا ست و یا کمتر القا کننده حس آرامش است. اگرنگوییم تمام، بخش زیادی از فعالیت های بشر از ابتدای خلقت تا کنون در جهت رسیدن به آرامش بوده است، همچنین اهمیت آرامش به اندازه ای است که دربسیاری از ادیان الهی به صورت ویژه به آن پرداخته شده است. مسلم است که آرامش مستقیما بر روی سلامت جسم و روح آدمی تاثیرگزار است و از آنجا که سلامت مبدا همه نیازهاست اهمیت و ضرورت این مهم افزایش می یابد. از دیدگاه نگارنده توجه به باوها و عقاید مذهبی، چیدمان و طراحی داخلی، اقلیم و مصالح، بهره گیری از طبیعت و مولفه حواس پرتی مثبت می تواند از جمله مسایلی باشد که ما را در جهت رسیدن به آرامش فضایی یاری کند. این مقاله با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی بر آن است تا قدمی برای رسیدن به آرامش در فضا و کالبد معماری بردارد.