کانی شناسی، تکامل سیال کانسنگ ساز و ویژگی های بافتی در کانسار روی- سرب کوشک بافق، ایران مرکزی

کانسار سولفیدی سرب و روی کوشک در 160 کیلومتری جنوب شرقی یزد، و 45 کیلومتری شمال شرق بافق، و در بلوک پشت بادام، در مرکز پهنه رسوبی-آتشفشانی بافق، در زون ایران مرکزی قرار گرفته است. این کانسار به همراه ذخایر سولفیدی دیگر و نیز ذخایر آهن در سازند بروندمی- آتشفشانی- رسوبی اسفوردی با سن پروتروزوییک بالایی-کامبرین زیرین واقع گردیده است. ذخیره کانسار حدود 13 میلیون تن با عیار متوسط 7% روی و 3% سرب است. مهمترین ساخت در این کانسار، ساخت لایه ای است که مشابه با کانسارهای بروندمی- رسوبی معروف دنیا می باشد. مهمترین بافت کانسار، فرامبوییدال بوده، که در اثر فعالیت باکتری های کاهنده سولفات به وجود آمده است. وفور میکروارگانیسم ها و فسیل های کرم مانند به همراه بافت فرامبوییدال، بیانگر فعالیت مواد آلی و باکتری ها در دمای حدود 150 درجه سانتی گراد در حین تشکیل کانسار است. سایر بافت های شاخص در کانسار کوشک شامل کلوفرم، توده ای، آتول و اسفروییدال می باشد. از نظر مطالعات میکروترمومتری، دمای سیال کانسنگ ساز، 200-150 درجه سانتی گراد، و با شوری حدود 28 درصد وزنی معادل نمک طعام می باشد. زمین شیمی میانبارهای سیال نشان می دهد که سیالات کانسنگ ساز با آب دریا آمیختگی داشته، و دارای دو منشاء بروندمی-رسوبی (SEDEX) و جوی هستند.