معماری بصری و ادراک محیط ( گرافیک محیط پیرامونی - داخلی و خارجی)

واژه معماری بصری به عنوان یک زبان مشترک برای مهندسی انواع فضا با تاکید بر گرافیک محیط در همنشینی با اجزای معماری و معماری داخلی انتخاب شده است. هدفی واقعی و ملموس از ادراک فضا که بر پایه روانشناسی ساختار عناصر دیداری و شناسایی قواعد درک زبان بصری در برنامه دهی محیط پیرامونی – اندرونی و بیرونی – است و همچنین همسو با کاربری خاص هر مکان مورد توجه قرار میگیرد. تفسیر مفاهیم پایایی و پویایی متقابل بین انسان و معماری محیط، توسط هویت بصری فضا در نحوه چینش و همنشینی ها مورد تاکید میباشد. علاوه بر ارایه پیام و نیز اهدافی خاص در چگونگی چیدمان این ساختارها برای تشخیص مکان؛ توازن و تعادلی متناسب با علوم رفتاری و زیبایی شناسی را در بر خواهد داشت. ایجاد نیروهای بصری در نحوه ساماندهی فضا و محیط اطراف ما و همچنین شکل گیری مفاهیمی چون: درک مکان، زمان، اشیاء و روابط بین آنها را شکل میدهند. با نگاهی متفاوت بر نقش راهنما و پیام رسان گرافیک به عنوان حیطه ای از هنرهای تجسمی به تبیین اثرات متقابل مفاهیم بصری بر ساختار و اجزای معماری در کالبد مکان و محیط پیرامونی پرداخته میشود. طراحی گرافیک محیطی به عنوان تخصصی میان دانشی به زیبایی شناسی محیط کمک می کند و همچنین راهنمای مناسبی برای انسان از نقطه نظر تمایز بین فضاهای گوناگون است که از دو وجه هنر و علم دارای اهمیت میباشد. ترکیبی از بررسی های منطقی و تکنیکی با تاثیرات خلاقه موثر که چگونگی برنامه دهی بصری را تبیین میکند. نتیجه این همنشینی ها در کالبد محیط را میتوان ایجاد شرایطی مناسب توسط تجربه های خلاق هنری - بصری برای زندگی انسان معاصر نام برد که تصحیح پیوند انسان و فضا، حذف نکات غیرضروری و نادرست، ساده سازی، اطلاعات دیداری و نیز زیبایی شناسی جدید و مناسب را در بر میگیرد.