تحلیل عددی عملکرد ناحیه انتقال بین روسازی بتنی ساده درزدار و روسازی آسفالتی

ناحیه انتقال، دال بتنی است که بین دو نوع روسازی مختلف اجرا می شود. هدف از اجرای ناحیه انتقال، اطمینان از حرکت هموار بین دو نوع روسازی و کاهش مشکلات مربوط به عملکرد روسازی در سالهای پس از ساخت است. عدم اجرا یا اجرای نامناسب ناحیه انتقال، منجر به عملکرد ضعیف روسازی و نیاز فراوان به عملیات تعمیر و نگهداری روسازی می شود. از طرفی مدل های مختلفی برای طراحی ناحیه انتقال بین روسازی بتنی ساده درزدار و روسازی آسفالتی پیشنهاد شده است، که نبود معیار عملکردی مشخص برای انتخاب یکی از این مدل ها، می تواند دست-اندرکارن حوزه اجرا را با ابهام روبرو کند. به همین در تحقیق حاضر چهار روش متداولی که برای ناحیه انتقال مابین روسازی آسفالتی و بتنی ساده درزدار وجود دارد بصورت عددی بررسی شده است. نتایج نشان دهنده ی این است که، با تغییر مشخصات ناحیه انتقال مقدار انتقال نشست و تنش به روسازی های طرفین نیز تغییر می کند. اما استفاده از پروفیل I شکل در محل درز ناحیه انتقال به روسازی بتنی عملکرد بهتری را نسبت به سایر حالات اتصال تامین می کند.