ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک با روش سرعت موج برشی( Vs) با استفاده از روابط تجربی درمنطقه چالوس و نوشهر

روانگرایی یکی از شایع ترین اثرات تغییر شکل زمین در اثر وقوع زمین لرزه است و اغلب علت اصلی آسیب و تخریب ساختمان ها و زیر ساخت ها می باشد . بروز پدیده ی روانگرایی در حین زلزله می تواند خسارات زیادی به شریان های حیاتی، کج شدن و فرو رفتن سازه های رو زمینی و بالا آمدن سازه های سبک مدفون در خاک (مثل لوله ها) و پر شدن چاه های آب گردد. منطقه مورد مطالعه ( گستره چالوس و نوشهر) در نوار ساحلی دریای خزر واقع شده و بر روی مواد سست آبرفتی واقع شده و در طول تاریخ، شاهد زلزله های متعددی بوده است. از این رو می تواند مستعد روانگرایی باشد.. در این تحقیق، روش سرعت موج برشی (Vs) با استفاده از طرح ارایه شده توسط اندروس و استوک و به کاربردن 5 رابطه تجربی جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک های شهرهای چالوس و نوشهر با فرض شرایط سمنتاسیون و بدون سمنتاسیون مورد استفاده قرار گرفته است. سپس با استفاده از روش ایواساکی شاخص پتانسیل روانگرایی (PL) محاسبه شده است. با توجه به توزیع گمانه های مورد ارزیابی که در قسمت رسوبی گستره مورد مطالعه با سن کمتر از 10000 سال قرار دارند، جواب های با شرایط بدون سمنتاسیون مورد قبول می باشند؛ لذا با توجه به این مطلب ، از میان 46 حلقه گمانه، تحلیل شده، 35 گمانه مستعد روانگرایی هستند که بیشتر آن ها در شهرستان نوشهر واقع شده اند. همچنین با توجه به مقادیر شاخص پتانسیل روانگرایی بدست آمده در گستره مورد مطالعه با فرض شرایط بدون سمنتاسیون خاک، مشاهده می شود که 7/8 درصد گستره مورد مطالعه در محدوده 0PL = ، 2/15درصد در محدوده 5> PL > 0، 3/41 درصد در محدود 15> PL > 5 و 8/34درصد در محدوده 15< PL قرار دارند. نظر به این که عمق سطح ایستابی یک پارامتر مهم در روانگرایی خاک یک منطقه می باشد، درگستره مطالعه به دلیل بالا بودن سطح ایستابی، با توجه به نزدیکی به دریا احتمال روانگرایی بالا می رود و نتایج به دست آمده را تایید می کند.