تحلیلی بر کاربری اراضی منطقه 14 اصفهان با تاکید بر کاربری فضای سبز

چگونگی تخصیص کاربری اراضی به عنوان قلب فرآیند برنامه ریزی شهری نقش اساسی دارد، به گونه ای که امروزه برنامه ریزی کاربری اراضی از محورهای اساسی شهر به شمار میرود. کاربری فضای سبز یکی از کاربری های مهم خدماتی برای شهرهای امروزی محسوب می شود و یکی از مولفه های نیل به توسعه ی پایدار شهری است که به لحاظ اهمیت مساله مورد توجه برنامه ریزان شهری است. هدف این پژوهش برسی از وضعیت فعلی کاربری اراضی در منطقه 14 شهر اصفهان می باشد. در این راستا به مطابقت سرانه کاربری فضای سبز با استانداردهای شهرسازی و نیز چگونگی توزیع و تناسب پارک های شهری محدوده مورد مطالعه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. این تحقیق با نگرش توصیفی تحلیلی به تحلیل کاربری اراضی این منطقه شهری و تاثیرات آن بر کاربری فضای سبز پرداخته است. داده های تحقیق با استفاده از مطالعه کتابخانه ای اسنادی و همچنین با استفاده از داده های دورکاوی و تصاویر ماهواره ای و برداشت میدانی خود محقق استخراج گردیده اند. مقایسه تصاویر هوایی و همچنین اطلاعات برگرفته از مرکز آمار ایران و شهرداری اصفهان نشان میدهد که کلان شهر اصفهان در حال از دست دادن کاربری های سبز خود به نفع کاربری های مسکونی و تجاری است که این پدیده موجب تسلط شبکه های شهری بر شبکه های اکولوژیک شده. نتیجه آنکه که با توجه به سرانه های جهانی و سازمانها و ارگانهای ذیربط، شهر اصفهان و به ویژه منطقه 14 آن دچار کمبود شدید از لحاظ سرانه فضای سبز شهری می باشد.