ابعاد، ماهیت و قلمرو تعهدات دولت ها در قبال حق بر سلامت

حق بر سلامت، به مثابه یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. این حق دامنه گسترده ای دارد و به عنوان یک حق زیربنایی، حوزه های بهم پیوسته فراوانی را در بر می گیرد. لذا شناخت تعهدات دولت ها در قبال حق بر سلامت، جزیی از تبیین مفهوم و محتوای آن خواهد بود. حق بر سلامت به دلیل ارتباط با حوزه های مختلف، حقی جهان شمول نیز است. مطابق اعلامیه جهانی حقوق بشر؛ هر انسان در هر جای دنیا از این حق برخوردار بوده و از حق هر کس نسبت به معیاری از زندگی سخن می گوید که برای سلامت و رفاه او و خانواده اش کفایت می کند. حق بر سلامت، ویژه شهروندان یک کشور نیست. حقوق سلامت عمومی و حقوق بشر، تعهد به بهره مندی از بالاترین معیار دست یافتنی سلامت را به عنوان مال مشاع که تمامی مردم مستحق آن هستند، مجتمعا بر عهده دارند. همچنین، حق بر سلامت، حقی نیست که تنها جنبه قراردادی و معاهده ای داشته باشد و تنها کشورهای عضو میثاق یا دیگر معاهداتی که این حق در آن ها شناسایی شده است، ملزم به تامین آن باشند. این حق، به طور صریح، مشخص و مفصل وارد جریان مقررات حقوق بین الملل بشر شده است لذا همه دولت ها در قبال تامین آن متعهد هستند. ولی بحث بر سر این است که تعهدات دولت ها در قبال حق بر سلامت به طور دقیق شامل چه تعهداتی می شود و این تعهدات دارای چه ابعادی است لذا در این مقاله به بررسی تعهدات دولت ها در قبال حق بر سلامت و ابعاد، ماهیت و قلمرو آن پرداخته می شود.