نمودهای معماری سنتی اسلامی در معماری معاصر ایران نمونه موردی بنای گروه صنعتی بهشهر(وزارت اموزش و پرورش فعلی) تهران در بافت شهری

معماری سرزمین پهناور ایران که در دوره های گذشته همواره از یک روند مشخص و مستمر پیروی نموده است با زمان پیش و پس از خود رابطهای منطقی برقرار کرده، اما این روند در دوره معاصر تداوم نیافته است. این مقاله سعی دارد با رویکرد تحلیلی، به آثار معماری دوره ی معاصر بپردازد و نتایج آن را در سیمای آثار معماری معاصر ایران بررسی نماید. مقاله حاضر، به طرح و بسط این پرسش معطوف گشته است که نمودهای معماری سنتی اسلامی در معماری معاصر ایران کدامند و این پرسش در بنای گروه صنعتی بهشهر تهران در بافت شهر چگونه است ماهیت این پژوهش، مفهومی-کیفی است. زیرا از یک سو به بررسی مفهومی و از سویی دیگر جنبه ی کیفی این اثر را با دقت بسیار بررسی می کند. در مواردی ویژه نیز با هدف توسعه ای و با بهره گیری از اسناد، مطالعه میدانی و مصاحبه انجام شده است و یافته ها طبق روشی کیفی و از طریق مقایسه و تفسیر تحلیل شده اند. تحلیل شخصی این مقاله شاید آن را با مقالات استاندارد دیگر در زمینه ارجاع، اندکی متفاوت جلوه دهد.در مجموع می توان چنین نتیجه گرفت که طراح این اثر سعی دارد تا با استفاده از الگوهای معماری گذشته ایران، بنایی را با شکلی جدید در بافت محله قدیم تهران طراحی و اجرا نماید؛ اما این اثر چقدر موفق بوده، دیگر سیوال این پژوهش خواهد بود.