بازشناسی الگوهای مختلف ایوان در خانه های سنتی اصفهان بر اساس رابطه فضایی با بخش زمستان نشین

معماری ایرانی شاهد استفاده از الگوهای ماندگاری است. قدیمی ترین و معتبرترین و ماندگارترین الگوی رایج سازمانیابی فضا در خانه های ایرانی الگوی اتاق(فضای بسته)+ایوان(فضای نیمه باز)حیاط(فضای باز) است. از این میان فضاهای نیمه باز به طور اعم و ایوان به طور اخص به عنوان فضای گذار و ارتباط دهنده دو فضای باز و بسته، از عناصر مهم خانه های ایران به شمار میروند. با وجود چنین پیشینه ای، امروزه شاهد عدم یکپارچگی فضایی ایوان با فضاهای جانبی آن از جمله اتاقها، تالار و .. هستیم که در واقع به شکل یک فضای جدا کننده مستقل از درون درآمده است. بنابراین، با توجه به نقش مهم ایوان در خانه های ایرانی به عنوان الگوی مرجع و تاثیر قابل توجه آن در بالا بردن ارزش فضایی خانه، جا دارد که ایوان به عنوان فضای فراموش شده و یکی از ضرورتهای خانه معاصر مورد بحث و بررسی قرار گیرد.پژوهش حاضر تلاشی در جهت شناخت الگوهای مختلف ایوان در خانه های سنتی اصفهان برای به کارگیری و بازخوانی آن در مسکن معاصر است. در این راستا ابتدا تمامی خانه های اصفهان که ایواندار هستند بررسی میشوند، سپس با توجه به جانماییهای متفاوت ایوان نسبت به تالار و اتاقهای سه دری و راهروها تیپ بندی میشوند و الگوهای مختلف ایوان به دست میآید و با روش تحلیلی توصیفی نمونه های رایج و متداول که با معیارهای مسکن امروزی مطابقت دارند ارایه خواهند شد.