حل مدل پوشش تدریجی به منظور مکانیابی ایستگاه قطار پرسرعت نمونه موردی کلانشهر تهران

برای افزایش جذابیت قطار پرسرعت، مکان ایستگاه های آن باید طوری تعیین شود که فاصله پیاده روی از آنها طولانی نباشد و دسترسی مسافران به سایر مدل های حمل ونقل مکمل نیز درنظر گرفته شود. به دلیل اینکه با افزایش فاصله بین نقاط تقاضا و ایستگاه ها میزان رضایت مشتریان برای استفاده از قطار پرسرعت کاهش مییابد، در این مقاله موضوع پوشش تدریجی در مکانیابی ایستگاه قطار پرسرعت مطرح شده است. برای رسیدن به این هدف، یک مدل ریاضی عدد صحیح مختلط ارایه شده است. همچنین در این مدل ایستگاه های مترو به عنوان نقاط بالقوه برای تاسیس ایستگاه های قطار پرسرعت درنظر گرفته شده اند. این مدل برای مجموعه داده های شهر تهران حل و نتایج آن در انتهای مقاله تحلیل شده است. نتایج نشان میدهند که با میزان بودجه محدود درنظر گرفته شده 11.5 درصد از جمعیت توسط ایستگاه های قطار پرسرعت پوشش داده خواهند شد.