بررسی اثرات خشکسالی بر ایجاد حالت پایدار رطوبت خاک (اثر متقابل ساختمان خاک، هیدرولیک و اقلیم)

اکوسیستم ها ممکن است در واکنش به تغییرات محیطی، حالت پایدار جایگزین(ASS) 1 را نشان دهند. داده های مستخرج از مدل و داده های مشاهداتی عمدتا از نظریه ASS پشتیبانی میکنند، اما داده های آزمایشی اندکی این نظریه را تایید کرده است. در این مقاله، داده های آزمایشی و مشاهداتی طولانی مدت ارایه شده است که نشان میدهد خشکسالی با ایجاد حالت پایدار رطوبت جایگزین خاک (خیسی غیرقابل برگشت) همراه است. تداوم خشکی متوسط (آزمایشی) و شدید (طبیعی) در تابستان باعث کاهش مقاومت خاک و تغییر دینامیک رطوبت خاک میشود. تکرار خشکی متوسط تابستان موجب کاهش نگهداری رطوبت خاکبه میزان حدودا 10 درصد در زمستان گردید. با این حال، خشکی شدید تابستان که در سال 2003 آغاز شد و در سال 2005 به اوج خود رسید، موجب فرسایش غیرقابل انتظار و تغییر به صورت ASS شد؛ هم در خشکی آزمایشی و هم پلاتهای کنترل، خاک با خیس شدن مجدد در زمستان تخریب شد. اندازه گیریهای خارج از پلات، با حذف پوشش گیاهی، هیچگونه شواهدی از تغییرات رطوبت را نشان نداد. شواهد مستقل دیگری از اندازهگیریهای طولانی مدت رطوبت خاک، یافته های تحقیق حاضر را تایید میکند. نتایج به دست آمده نشان میدهد که با توجه به درک ما از اثر متقابل ساختمان خاک، هیدرولیک و اقلیم، به یک الگوی جدید نیازمندیم.