تمرکز مالکیت، مدیریت سود و نقدشوندگی بازار

هدف از تحقیق حاضر بررسی تیوریکی مفاهیم تمرکز مالکیت، مدیریت سود و نقدشوندگی بازار و روابط بینشان می باشد. تمرکز مالکیت به سهامداران اجازه می دهد تا به طور مستقیم از منافع خود مراقبت کنند؛ اما نظریه ها ونتایج تحقیقات موجود در این عرصه، برحسب نگرش و مبانی فکری متفاوت، رابطه بین تمرکز مالکیت و عملکرد موسسه را مثبت، منفی و یا فاقد هرگونه اهمیت آماری ارزیابی می کنند. از یک طرف، تمرکز مالکیت می تواند مثبت باشد؛ زیرا با افزایش مالکیت سرمایه گذار، سرمایه گذاران بیشتر علاقه مند می شوند که برتصمیم های مدیریتی نظارت کنند. از طرف دیگر، می تواند منفی باشد؛ زیرا وقتی درجه ی بالایی از تمرکز وجود دارد، می تواند به بازارهای سرمایه ی کمترتوسعه یافته اشاره داشته باشد که کنترل، به عنوان یک سازو کار نظم دهی می تواند بی اثر باشد (لوزانو و همکاران، 2016). به علاوه، درصد مالکیت زیاد بعضی از سهامداران توانسته است، مزیت کاهش تعداد سهامداران را به دنبال داشته باشد و شاید موجب ایجاد روابط مالی و تجاری شود؛ که به نفع سهامداران اصلی است. در غیر این صورت بر خلاف منافع شرکتی است که آن راکنترل می کند (عباسی و رستگارنیا، 1391 ،34 ). مدیریت سود به تعدیل سود مربوط می شود و بر یک نظریه خاص قراردادهای بدهی متمرکز است (گوپتا و فیلدز،2006). بر اساس نظریه عمومی قراردادهای بدهی ، وقتی نسبت بدهی بالا باشد، شرکت خالص درآمد را از طریق روش های حسابداری افزایش می دهد.