آشکارسازی و نسبت دهی تغییرات بارش های حدی در ایران

در سالهای اخیر شدت و فراوانی بارش های حدی در کشور ایران تغییر یافته که به دلیل اهمیت بارش های حدی درمدیریت کلان منابع آب و حوادث طبیعی کشور، رسیدن به شناخت جامع تر از عوامل موثر بر این تغییرات، ضروری است.چنین شناختی با به کارگیری روشهای آشکارسازی و نسبت دهی امکان پذیر است. با استفاده از این روش ها و در صورتآشکارسازی تغییرات متغیرهای اقلیمی در هر منطقه، میتوان سهم هر یک از محرک های طبیعی (فوران آتش فشان ها وتابش خورشیدی) و انسانی (گازهای گلخانه ای و ازن) را در ایجاد تغییرات در بارش های حدی مشخص نمود. در مقالهحاضر، نسبت دهی (تعیین سهم) با استفاده از روش انگشت نگاشت برای مناطقی از ایران (شمال، غرب و جنوب) بررسیشده است. در این روش از داده های مشاهداتی 286 ایستگاه بارانسنجی مربوط به دوره آماری 2005-1966 و داده های شبیه سازی سه اجرای تاریخی با لحاظ اثرات انسانی، تاریخی در شرایط طبیعی و بدون در نظر گرفتن اثرات انسانی وکنترلی از مدل شبیه ساز MIROC-ESM استفاده شده است. نتایج گویای این است که در اکثر مناطق مورد بررسی،مقدار بارش های حدی دارای تغییر بوده و اکثر این تغییرات با روند افزایشی آشکارسازی شده است. همچنین نسبت دهیبرای بیش از نیمی از مناطق آشکار شده، گویای تغییراتی با روند افزایشی است.