بررسی تجربی تاثیر ویسکوزیته رزین و وزن سطحی پارچه بر خواص مکانیکی و زمان خیس شدن لایه های نمونه کامپوزیتی شیشه - اپوکسی ساخته شده به روش تزریق در خلاء

امروزه از کامپوزیت ها بخاطر خواص بالایی همچون استحکام به وزن، در بسیاری از صنایع خودروسازی، هوافضا، نظامی و ... استفاده می شود. فرآیندهای ساخت این مواد بسیار متنوع می باشد و بسته به اندازه، شکل و تیراژ قطعه انتخاب می شود. فرآیند تزریق در خلا یکی از این روشها است که در تولید قطعات متوسط تا بزرگ به کار می رود. از مزایای این روش می توان به ایمن کردن پرسنل و محیط کارگاهی از بخارات مضر ترکیبات فرار آلی و حذف آلودگی اعمال رزین با دست اشاره نمود. این فرایند زمان آماده سازی نامحدودی را تا قبل از ورود رزین و کاتالیزور به قالب می دهد. در این تحقیق، بهینه سازی پارامترهای فرآیند تزریق در خلا با هدف بهبود خواص مکانیکی و کاهش زمان خیس شدن لایه های قطعه کامپوزیتی شیشه - اپوکسی انجام شده است. پارامترهای مورد بررسی شامل ویسکوزیته رزین در سه سطح 400 ، 550 و 700 گرم بر سانتیمتر ثانیه، وزن سطحی پارچه 200، 300 و 400 گرم بر متر مربع می باشد. به منظور صرفه جویی در زمان و هزینه در انجام آزمایش ها، از روش طراحی آزمایش سطح پاسخ (RSM) استفاده شده است. در نهایت با انجام آزمون کشش بر روی نمونه های ساخته شده، مدول و استحکام آنها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که با افزایش ویسکوزیته رزین، مدول، استحکام و زمان خیس شدن لایه ها افزایش می یابد و با افزایش وزن سطحی پارچه، مدول، استحکام و زمان خیس شدن لایه ها کاهش پیدا می کند.