امکان سنجی اعمال سیاست های پولی نامتعارف جهت کاهش نرخ بهره در ایران

تا قبل از بحران مالی اخیر در جهان ابزار کلیدی سیاستگذاری پولی نرخ بهره کوتاه مدت بود. از شروع بحران مالی از سال 2008 و کاهش نرخ بهره در حد صفر دیگر امکان اثرگذاری از طریق نرخ بهره ممکن نبود. بنابراین بانک های مرکزی به نوع دیگری از سیاستگذاری روی آوردند که از آن به سیاست های پولی نامتعارف (UMP1) یاد می شود. این سیاست ها نمونه ای بارز از درون زایی پول در اقتصاد جهت واکنش به شرایط اقتصاد است. و عمدتا بر افزایش پایه پولی و کاهش ضریب فزاینده پول و تداوم نرخ بهره در سطح پایین استوار است. بررسی ها حاکی از آن است که این سیاست ها در رسیدن به اهدافشان، بسیار موفق بوده اند و مخصوصا در دوره بزرگترین بحران مالی، موثر واقع شده اند. عملکرد بازار به طور گسترده ای ترمیم شد و ریسک به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرد و در نهایت رشد اقتصادی و ثبات قیمت بهبود یافت. مطالعه حاضر پس از بررسی علت رکود در کشور، به بررسی درونزایی پول در اقتصاد ایران پرداخته و امکان اعمال سیاست های غیرمتعارف پولی را مورد مطالعه قرار می دهد.